Mijn nichtje, in mijn gedachten altijd mijn kleine nichtje is inmiddels een volwassen vrouw met 2 mooie dochters. Al vroeg in de zwangerschap van haar 2e dochter was duidelijk dat ik de kraamweek mocht verzorgen en ook bij de thuisbevalling aanwezig mocht zijn.  Kraamzorg geven bij familie, er zijn collega’s die dat juist niet doen, ik behoor tot de categorie die dit dus heel graag wil doen. Mijn koffer stond al ingepakt klaar en alles was thuis zo geregeld dat ik a la minute met een noodgang naar Friesland kon vertrekken als het telefoontje zou komen dat de weeën waren begonnen.

In de loop van de zwangerschap werd duidelijk dat de vader geen rol zou gaan spelen bij de bevalling of in de periode erna. Super emotioneel en naar voor mijn nichtje, met dit soort dingen wil en moet je niet bezig zijn tijdens je zwangerschap. Als snel was duidelijk dat buiten de verloskundige om ook het schoonzusje van mijn nicht ( die zelf ook super zwanger was en waar ik ook zou gaan kramen ) en ik bij de bevalling aanwezig zouden zijn. Kan ik dit? Kan ik er emotioneel zo bij betrokken zijn en mijn rol als kraamverzorgende ook goed uit kunnen voeren?

Het telefoontje, de weeën waren begonnen dus ik netjes met 120…ahum…over de afsluitdijk richting Friesland, bij binnenkomst waren de verloskundige en het schoonzusje al aanwezig, lichten gedempt, Rituals geurkaars aan en het bad was zich aan het vullen met heerlijk warm water. Zo dapper stond ze daar de hele tijd weeën op te vangen, in haarzelf gekeerd en heel rustig, ik was aanwezig en dat was even voldoende. Totdat het allemaal sneller ging en ze volledige ontsluiting had, ze mocht gaan persen. Altijd even omschakelen, ik ben bij de badrand gaan zitten en ze pakte meteen mijn handen, ik voelde de kracht in haar lijf, ik voelde de onmacht en het verdriet. Op dat moment was de rust totaal verdwenen en riep ze alleen nog maar half in tranen ; ik kan dit niet alleen Monique, ik wil dit niet alleen en ik kan het niet….ik kon alleen maar denken: geen enkele vrouw moet of kan dit alleen doen! Tranen wegslikken Monique, dit is niet het moment, ik moet er nu voor haar zijn! Even later werd een mooie gezonde dochter heel mooi onder water geboren, en toen hebben we allebei onze tranen even laten gaan. Wat volgde was een hele waardevolle kraamweek waarbij mijn nicht door haar familie continu met alle liefde werd omringt. En stoer als ze was ging ze gewoon op dag 4 zelf haar dochter aangeven bij de gemeente, vergezeld door haar oudere broer. Zo trots op mijn super stoere en sterke nicht. Kramen bij familie, zo speciaal en heel waardevol!